Ogólną zasadą przyjętą w Kodeksie cywilnym jest przenoszalność, a mówiąc inaczej, zbywalność wierzytelności. Wierzytelność jest takim samym przedmiotem obrotu jak rzeczy ruchome, czy nieruchomości. Na rynku najczęściej dokonuje się sprzedaży wierzytelności pieniężnych. W praktyce oznacza to dla dłużnika zmianę podmiotu, na rzecz którego powinien on dokonać zapłaty. Dbającemu o swoje interesy dłużnikowi zależeć powinno na upewnieniu się, że przelew faktycznie doszedł do skutku. Często bowiem zdarza się, że to nie pierwotny wierzyciel, ale nabywca wierzytelności zawiadamia o dłużnika o przelewie. Zbytnia ufność zobowiązanego może skutkować zapłatą podmiotowi, który nie jest uprawniony do otrzymania pieniędzy.
Istnieje możliwość zabezpieczenia się przed niepewnością wynikającą z przyjętej w kodeksie dopuszczalności dokonywania przelewu wierzytelności. Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego umowa może powodować, że oznaczona w niej wierzytelność jest nieprzenoszalna. Jest to tzw. zakaz cesji, a skoro przepisy kodeksu pozwalają na całkowite wyłączenie zbywalności wierzytelności, to możliwe jest również jej ograniczenie, na przykład poprzez uzależnienie zbywalności wierzytelności od zgody dłużnika. Wierzycielowi często może zależeć na możliwości dokonania przelewu wierzytelności wynikającej z umowy. Sytuacje takie mogą wystąpić na przykład wtedy, gdy wierzyciel korzysta z finansowego wsparcia firm faktoringowych albo dokonuje przelewu wierzytelności na zabezpieczenie innych wierzytelności. Jeżeli umowa z dłużnikiem nie zawiera ograniczeń w zakresie zbywania wierzytelności, jedynym obowiązkiem wierzyciela jest poinformowanie dłużnika o dokonaniu przelewu. Jeśli jednak umowa stosowny zapis posiada, konieczną jest jej zmiana, na co, oczywiście, dłużnik musi wyrazić zgodę.
Kancelaria Radcy Prawnego Paweł Mądry 59-220 Legnica Plac Słowiański 1, pok. 511 tel. 785 86 96 96 e-mail: Kontakt z Kancelarią